De dag begon met een nieuw gezicht in ons peloton, een ervaren fietser die zich bij ons aansloot voor de eerste 45 km van de rit. Na de lunch keerde deze lieve dame terug om haar man, een Parkinsonpatiënt, te verrassen met haar bezoek. Het was fijn om even een extra fietspartner erbij te hebben.
De voormiddag bracht ons al snel een uitdaging: we probeerden een grenspaal omver te duwen, maar de grenspaal bleek sterker. Het was een zonnige dag, met aangename temperaturen, hoewel de route vandaag geen waterwegen meer volgde.
In de namiddag veranderde het landschap drastisch. We reden kilometerslang door industriële gebieden en over monotone paden. Door de strakke tegenwind moest ons peloton in waaiervorm rijden, wat de tocht extra zwaar maakte.
Een onverwachte tegenvaller trof ons toen we de waterbus van 13.45 uur, die ons van Lillo naar Kallo zou brengen, net zagen vertrekken. De volgende boot zou pas om 15.00 uur vertrekken. We besloten daarom een omweg te maken van 22 km via het MAS en door de Sint-Annatunnel. Helaas bleek dit geen goede keuze.
Onderweg werden we geconfronteerd met talrijke wegwerkzaamheden, waardoor de navigatie aanzienlijk bemoeilijkt werd. Dit leidde tot twee lege e-bike batterijen, wat de rit nog uitdagender maakte.
Uiteindelijk bereikten we rond 16.45 uur ons eindpunt bij Lief. We wisten op het nippertje een huwelijkscrisis voor Ivo te vermijden, wat voor wat extra spanning zorgde. De dag eindigde met een afstand van 105 km, in plaats van de geplande 84 km, en we hadden meer dan vijf uur op de fiets doorgebracht. Onze drinkbussen waren allemaal leeg tegen het einde van de rit. Het was dus een lange en uitputtende dag, gelukkig hebben we morgen een rustdag. Zaterdag zetten we onze tocht verder.
Verslaggever van de dag: Ronny Depoortere
Steun het onderzoek naar de ziekte van Parkinson: https://stepup.stopparkinson.be/nl-NL/peloton-parkinson-2024
