Etappe 30 : Orval – Muno op maandag 21/09/2020.
Ik heb het geluk en het genoegen vandaag opnieuw als gaststapper te mogen aansluiten op de Stop Parkinson Walk.
17 dagen geleden had ik Ivo en Wouter voor het laatst gezien en ik kan jullie zeker al geruststellen: ze zien er goed uit!
Na mijn biljart vlakke stapdagen op de grens met Nederland is het wel even wennen aan het heuvelachtige parkoers dat ons te beurt valt in deze omgeving. Erg is het niet volgens Wouter en Ivo: er zijn maar ongeveer 400 hoogtemeters en zij hadden al dagen met meer hoogtemeters. We stappen in 5u26 minuten de 30 km van de abdij van Orval tot Muno, een piepkleine deelgemeente van Florenville. We gaan goed slapen vannacht, daar ben ik al zeker van.
Het is voor mij een stapdag om in te kaderen:
- Met prachtig zomerweer, op hetgeen volgens Frank De Boosere de laatste dag van de zomer is (ja, de herfst begint maar op 22 september heb ik geleerd vandaag)
- In een magnifiek kader met afwisselend bos (dank u, schaduw) met bomen die het weerbericht niet hadden gehoord en toch al herfstkleuren begonnen aan te nemen en daarnaast open vlaktes met mooie vergezichten en bomen.
- En in een ongelooflijk rustige omgeving waar we alleen wandelaars Joeri en Vicky (uit Gent) en Yvette en Norbert (uit Groot Bijgaarden) ontmoeten. Dank u voor de financiële steun.
- Met een heerlijke en gezonde lunch op de middag, klaargemaakt door Erik en Barbara. De logistieke ploeg verwent ons weer eens.
Het bericht van de dag gaat vandaag over de fauna van de Gaume en de typische steengroeven van de streek. Na het horen van het bericht nog veel woningen gezien die opgetrokken zijn met deze geelachtige steen.
Mijn zesde stapdag zit erop na dit verslagje voor onze trouwe lezers: dank u allen voor uw interesse en steun, verspreid de boodschap verder en stimuleer vrienden en kennissen om ons te volgen en vooral ook financieel te steunen. Elke stap telt en er zijn zeker nog veel stappen te koop!
Straks nog het avondmaal en dan de nachtrust. Hopelijk geen stijve benen morgenvroeg maar dat hoor je dan nog wel.
Ivon Castrique