Etappe 32 : Muno – Croix Scaille van woensdag 23/09/2020.
Ik keek ernaar uit om vandaag als dagstapper in deze uitdagende Stop Parkinson Walk van 49 dagen en 1500 km “een” dagje te mogen meestappen.
De start van etappe 32 is in Sugny, een typisch grensdorpje met Frankrijk in de provincie Namen.
We komen samen aan de kerk Saint-Martin. Ivo en Wouter komen iets voor 9u aan met het logistieke team van de week Erik en Bernard. Ook Jean-Marie van de Rotary van Gedinne-Wellin en zijn echtgenote staan klaar om vandaag mee te stappen.
Na de fotosessie starten we onze wandeling, eerst nog op macadam maar al snel gaan we ook off road. Het is genieten van de mooie en gevarieerde uitzichten. Wouter stapt steeds voorop met een cadans van een Zwitserse horloge.
Vervolgens is er een eerste kleine stop waarbij Erik en Bernard ons opwachten en waarbij ik kennis maak met het Stop Parkinson Walk liedje.
De tocht gaat verder in deze regio van de Semois, waarbij we ook soms nog op originele Romeinse wegen stappen. Bij de audio van Frans leren we ook dat deze Semois regio vroeger gekend was voor het tabak, maar daar schiet vandaag niet veel meer van over.
We worden onderweg ook vervoegd door Christel die absoluut een boek van Terry Walls wenst te geven : Walls protocol.
Voor de lunch worden we weer opgewacht door Erik en Bernard die Ivo en Wouter opnieuw verwennen.
De tocht naar Croix Scaille gaat goed op en af en is de tocht met de meeste hoogtemeters, zo’n kleine 700. Wouter heeft ons op een bepaald moment off road gestuurd waar we bijna met handen en voeten moesten klauteren en waarbij onze hartslag serieus de hoogte inging.
We wandelen dan ook langs de Franse grens, met uitgestrekte bossen tot aan de millennium toren, het hoogste punt van de provincie Namen (504m) en tweede hoogste van België.
Daar worden we opgewacht door de Rotary van Gedinne-Wellin, die ons hartelijk ontvangen met hapjes en drankjes.
Tevens wordt een cheque van 300€ geschonken aan onze vzw Stop Parkinson.
Zo eindigt deze 32ste etappe, waarbij we waarschijnlijk nog mochten genieten van een laatste zomerdag.
Karl Van Lathem