Volg ons
Selecteer een pagina

Etappe 34 : Givet – Chestion (Trou du Diable) van vrijdag 25/09/2020.

Vandaag stappen er, naast Ivo, Wouter en ikzelf, 5 dagstappers mee : een paar Rotariërs en 3 vrienden uit Houthalen. Dat blijken ‘die hards’ van de Stop Parkinson Walk te zijn, want ze hebben al een paar keer mee gestapt.

We starten met een pittig klimmetje naar de Citadel van Givet, één van de vele strategisch ingeplante forten gebouwd of versterkt door Vauban. Onze route blijkt over de gronden van de citadel te lopen, een domein van 84 hectare, maar… sinds een week gesloten voor het publiek (einde seizoen).

Gelukkig wil er net iemand met de auto naar buiten rijden. Met zijn natuurlijke charme weet Wouter de jonge dame te overtuigen ons toch doorgang te verlenen. Ze is zelfs zo vriendelijk om ons te begeleiden en ons een goede km verder weer vrij te laten.

Na een paar km, weer de bossen in, en dat zal zo de ganse dag doorgaan. Dan eens langs de Belgische kant van de grens, dan weer langs de Franse, nauwelijks afgewisseld door af en toe een weide of een onooglijk klein dorpje. Hier is de natuur heer en meester, en dat is zalig.

Maar deze keer regent het wel, zoals trouwens uur per uur nauwkeurig voorspeld door het Noorse Metereologisch Instituut via YR, veruit de beste app voor wereldwijde weersvoorspellingen.

Frans De Keyser maakte voor onze stappers een audioverhaal met interessante weetjes over de etappe van de dag. Ook benieuwd naar wat de stappers vandaag te horen krijgen?

Net voor de middag volgen we gedurende een tijd de ‘Chemin des bornes frontière’, onderdeel van één van de vele wegen naar Santiago de Compostella. Algauw blijkt dat de Fransen niet veel respect opbrengen voor hun grenspalen met België. Ze zijn zelfs niet de moeite om te fotograferen.

Ondertussen zijn de logistiekers met de camper naar de carwash geweest, en ziet die er weer kraaknet uit. De lunch die we voorgeschoteld krijgen is weer tiptop, en gelukkig kunnen we die tijdens een nieuwe regenbui binnen gebruiken.

Dat was zo gezellig dat ik een lichte aanmaning nodig had om verder te stappen.

De namiddag verliep zonder veel poespas: door de bossen, in de regen.

Dan maar wat verstrooiing zoeken in een babbel met de dagstappers. En wat blijkt… één van hen, Jos Hendrix, is een oude studiegenoot van mij. Vijftig jaar mekaar niet meer gehoord of gezien, dus voldoende stof om wat studentikoze nostalgie de vrije loop te laten, en dat doet ook wel eens deugd.

Iets vroeger dan voorzien komen we dan aan op ons eindpunt in Chestion, aan het ‘Centre géographique de l’Europe des 15’, waar we afscheid nemen van mekaar.

En niet te vergeten: Wouter heeft vandaag zijn 1000ste km afgelegd vanuit Oostende.
Een dikke proficiat voor wat er al gepresteerd is, zeker ook voor Ivo, alle medestappers en alle medewerkers van het SPW-team, en alle mensen die dit initiatief op één of andere manier steunen en een warm hart toedragen.
Bedankt allemaal, en veel moed voor het resterende derde van de Stop Parkinson Walk.

Josse R Thomas

SPW-teamlid en gaststapper